Magdalena S.

Magdalena Sciezynska

(Poniższe wiersze powstały jako nieodłączna częśc książki
Między Niebem a Ziemią)

PRZEBUDZENIE

 
Spotkałam człowieka pięknego, wielkiego,
charyzmatycznego, człowieka renesansu
który jednym gestem odganiał demony,
który jednym słowem przywoływał radość
był poezją, muzyką, Pieśnią nad Pieśniami ,
światłością w nocy, blasku dnia cieniem
lecz... był tylko marzeniem,
sennym marzeniem .

któregoś dnia mnie obudził....

sonet barokowy

Kiedym cię ujrzał przy studni siedzącą z dzikim zielem  w dłoniach

Skąpaną słońcem, pieszczoną wiatrem

Dech mi zaparło, myśli zmętniały, a mowa w gardle uwięzła

Czyżby niebiosa zesłały anioła o złocistych włosach?...

Kiedym cię ujrzał przy studni siedzącą w trele skowronka wsłuchaną

Zapachem pól, łąk i lasów owianą

Radość zagościła w sercu moim i rozświetliła duszę moją

O gwiazdko, która zabłysłaś na firmamencie szczęścia mego

Dla ciebie tylko żyję, o tobie tylko śnię

Jam twój sługa uniżony do wyrzeczeń gotów

Rzeknij słowo, a uzdrowiona będzie dusza moja

Gwiazdko, która rozbłysłaś na zmysłów niebie

Dla ciebie jasność dnia i mrok nocy stworzony

Jesteś życia euforią, wiecznego sensu esencją

Niedokończonym marzeniem, odwiecznym pragnieniem

Jam twój Endymion w niezmierzonym cierpieniu pogrążon

Dla ciebie światłość lata cieniem przepleciona

Półmrok, blaskiem twej postaci rozświetlony

Jam nieszczęsny w niepewności twych uczuć zanurzony

Dla ciebie nie ma księcia, który by twej piękności mógł dogodzić.

FRASZKA O STUDNI

Przyszło dziewczę do studzienki

Ukazało swoje wdzięki.

Wnet młodzieniec się pojawił

I radości wiele sprawił.

Nagle padła na nich trwoga

Matka panny przyszła sroga.

I przerwała słodkie trele,

co przykrości dało wiele.

Młodzik skoczył do studzienki,

Na tym koniec tej piosenki.

Lecz nie martwcie się, kochani

Bo się stali bardzo znani

On co prawda zaniemówił

I nikogo nie poślubił

Ona biedna i szalona

Szatą wstydu otulona

W swych komnatach się zaszyła

Ciało swe na zawsze skryła.

Taki morał tej piosenki

Byś ukrywał swoje wdzięki

A ukazuj tylko wtedy

Gdy nie będzie z tego biedy.

PROŚBA 

Nie kupuj mi ciętych kwiatów

bo do dom smutek się wkrada i radość życia odbiera

Nie kupuj mi ciętych kwiatów

bo żal serce ściska i łzy gardło wiążą, gdy patrzę na piękno,

któremu los tak smutny koniec zgotował ludzką pychą kierowan.

Nie kupuj mi ciętych kwiatów.